NVO Akcija za ljudska prava je podnijela ustavnu žalbu za Milorada Mija Martinovića zbog nedjelotvorne istrage policijske torture koju je doživio u Podgorici 24. oktobra 2015. godine, posle okončanja protesta u organizaciji političke koalicije Demokratski front.
Martinovića, koji se u svom vozilu nalazio sa dva prijatelja, zaustavila je policija te večeri oko 23:00h, u ulici Jovana Tomaševića, u blizini sjedišta Uprave policije, a zatim je najmanje trideset policajaca učestvovalo u demoliranju njegovog vozila i zvjerskoj torturi nad njim, kada su mu nanijete teške tjelesne povrede. O događaju postoji video snimak, koji je objavljen na internetu iste večeri.
Iako je Martinoviću država obezbijedila naknadu štete zbog ovog događaja, ona nije obezbijedila i da odgovaraju svi službenici policije koji su zloupotrijebili javna ovlašćenja i povjerena sredstva prinude i sproveli apsolutno zabranjen akt torture. Procesuirana su samo dvojica pripadnika Specijalne antiterorističke jedinice Uprave policije (SAJ), koji su se prijavili i priznali zločin, kao i njihov komandant zbog prikrivanja svih izvršilaca krivičnog djela torture.
U ustavnoj žalbi je istaknuto da u protekle dvije godine državno tužilaštvo nije preduzelo sve neophodne mjere i radnje koje bi zadovoljile evropski standard djelotvorne istrage. Istraga nije bila djelotvorna jer nije ispunila zahtjeve evropskog standarda nezavisnosti, nepristrasnosti, temeljitosti, brzine i kontrole javnosti, zato što je državno tužilaštvo, pored ostalog:
U žalbi je ukazano i na presudu Evropskog suda za ljudska prava u predmetu Cestaro v. Italy, u kome je taj sud, u sličnom slučaju u kome je većina neposrednih izvršilaca policijske torture ostala neotkrivena jer su bili maskirani, utvrdio kršenje Evropske konvencije o ljudskim pravima i zabrane mučenja zbog nedjelotvorne istrage i izrazio žaljenje jer je pripadnicima italijanske policije koji su sproveli torturu omogućeno da izmaknu pravdi. U toj presudi je utvrđeno i da neuspjeh državnih organa da utvrde identitet pripadnika snaga bezbjednosti koji su sproveli zlostavljanje predstavlja kršenje Konvencije. Naglašeno je i da je država obavezna da obezbijedi jasno označavanje pripadnika službi bezbjednosti, posebno u operacijama u kojima učestvuju maskirani.
Ustavnom žalbom se od Ustavnog suda zahtijeva da, u skladu s njegovim nadležnostima na osnovu čl. 75 i 76 Zakona o Ustavnom sudu: a) utvrdi da je u slučaju podnosioca ustavne žalbe prekršena zabrana mučenja i u vidu nedostatka djelotvorne istrage, i b) naloži državnom tužilaštvu da preduzme odgovarajuće mjere i radnje kojima bi se obezbijedila adekvatna istraga i ispravile već nastale odnosno otklonile buduće štetne posljedice utvrđene povrede ljudskog prava zajemčenog Ustavom.
Tea Gorjanc-Prelević, izvršna direktorica Akcije za ljudska prava: ”Podnijeli smo ovu ustavnu žalbu kako za građanina Martinovića tako i za sve one građanke i građane Crne Gore koji smatraju da vladavina prava u ovom slučaju nije ostvarena procesuiranjem samo dva dobrovoljca za mučenje i komandanta SAJ-a zbog prikrivanja zločina. Ako se olako propušta ostvarivanje pravde onda kada video snimak svjedoči o policijskoj torturi i brojnosti policijskih službenika koji su u njoj učestvovali, kako očekivati pravdu u svim ostalim slučajevima koji nisu snimljeni? Očekujemo od Ustavnog suda da postupanje državnog tužilaštva i policije u istrazi torture nad Martinovićem sagleda kroz prizmu međunarodnih standarda i autoritativno utvrdi kršenje ljudskog prava na apsolutnu zabranu mučenja zbog nedostatka adekvatne krivične pravde.”
U izradi ustavne žalbe Akciji za ljudska prava su pomogli studenti volonteri okupljeni u NVO Adamas Iustitia.