Novinarska etika, pa time ni Kodeks novinara Crne Gore, ne reguliše uslove dobijanja neke nagrade, već bi to trebalo biti riješeno konkursom i pravilnikom svakog pojedinog konkursa. Nema, međutim, ništa neetično u tome da se novinarstvom bave i oni kojima to nije profesija, pogotovo imajući u vidu da bi u Crnoj Gori u velikom broju slučajeva bilo problematično i utvrditi ko ima status profesionalnog novinara.

(Je li, recimo, profesionalni novinar neko ko mjesecima ne prima platu za posao u nekom mediju?)

Što se etike tiče, ista pravila važe za sve, pa je važno i da tekstovi/prilozi onih koji nisu novinari prolaze test etičnosti. Dakle, ako nisu sporni njihovi radovi, ne može biti sporno ni to što je riječ o aktivistima, odnosno članovima nevladinih organizacija. Novinarstvo nikada nije bila profesija za koju je trebala licenca, kao npr. za pravnike, ljekare, arhitekte, a broj onih koji se novinarstvom bave iako im to nije primarna profesija dramatično je porastao razvojem digitalnih tehnologija i Interneta, pa se pojavljuju i “građani reporteri”, a mnogi blogeri postaju uticajni komentatori, pa čak i reporteri.